LENIE van der VELDE †

"EEN MULTI SPORT TALENT"

 

Lenie van der Velde of, tijdens haar huwelijk met Joop Remeijer, Lenie Remeijer-van der Velde is één van de bekendste basketbalsters uit de Nederlandse sportgeschiedenis. Lenie ontving in 1990 de Amsterdamse wisselprijs "Lid van verdienste" voor de basketballsport in het district Amsterdam. Maar ook de hoge mate van waardering die zij regelmatig ontving van de diverse Amsterdamse basketballers, omdat zij een tomeloze sportieve inzet toonde op alle fronten, dus zowel als speelster, jurylid, trainster, begeleidster tot en met de ticketverkoop in de Apollohal. Ik kende Lenie goed, vanaf haar actieve basketballperiode bij Landlust in 1959 en noemde haar toen "LEENTJE" omdat er in die periode veel dames rondliepen met de naam Lenie. 

Lenie van der Velde werd geboren in 1929 en wilde al op vroege leeftijd aan sport doen en met name voetballen, wat zij op straat met de jongens uit de buurt regelmatig deed. Maar de voetbalsport was toen niet opengesteld voor vrouwen, dus werd het wat anders. Vanaf 1938 speelde zij bij de korfbalclub Blauw Wit en toonde zij al snel haar inzet op het drie-vaks korfbalveld. Na de oorlog in 1946 werd zij ook lid van de basketbalvereniging DED en deed zij beide balsporten met veel plezier. Vanaf 1947 kwam Blue Stars in de picture en begon het basketballen steeds meer "haar ding" te worden, zodanig dat zij zich een plaats in het nationale basketballteam van 1949 wist te veroveren met een wedstrijd tegen België, die helaas verloren ging met 50-19. Maar onder de deskundige leiding van de toenmalige bondscoaches resp. Freek Brandt, Henk van der Broek en vooral Jan Burgert heeft Lenie het gepresteerd om tot 1965 met de Nederlandse dames internationaal ons land te vertegenwoordigen. Het korfballen bij Blauw Wit werd ondergeschikt en uiteindelijk vaarwel gezegd om zich alleen met het basketball bezig te houden. Vanaf het seizoen 1959 maakte Lenie de overstap naar Landlust om met deze dames in 1960 ook kampioen van Nederland te worden, ik zeg "ook" omdat Leentje in haar loopbaan 11x kampioen met Blue Stars is geworden en slechts 1 x met "mijn club" Landlust. Haar scoringsdrift, met een gemiddelde van zo'n 18 punten per wedstrijd kwam tot een hoogtepunt op 11 december 1959 in de wedstrijd Landlust-ROVS die eindigde in 115-27 met een persoonlijk hoogste score van 36 punten. Haar basketball loopbaan vanaf 1946 tot en met 1967 verliep vanaf DED, BlueStars, Landlust, BlueStars tot en met de afsluiting bij HERLY. 

Lenie speelde met o.m. met Jenny Boot-Tigelaar, Helen Dunk, Els de Groot, Jeanne Pastor-Knoop, Annie Koper-van Es, Jannie van der Puy-Brouwer, Toos Posthumus-Vesseur, Elly de Vries, Janny Westenbrink e.a.

Lenie van der Velde is helaas op 13 oktober 2021 overleden en heeft haar levensverhaal in boekvorm niet mogen meemaken, dit boekje heeft de titel "Langs Velde en wegen". Lenie van de Velde was voor mij een groot voorbeeld van inzet, toewijding en sociale motivatie, waardoor ik haar zeker niet snel zal vergeten.

 

 

 

ANNIE KOPER-van ES †

GOLDEN GIRL bij het KORFBAL & BASKETBALL

 

Annie Koper-van Es,.... een pittige, kleine, sportvrouw startte voor de WO II via de speeltuinvereniging in de Amsterdamse volkswijk "Staatsliedenbuurt" bij de korfbalvereniging WESTERKWARTIER. Na de oorlog trouwde Annie van Es met 

Joop Koper die ook bij Westerkwartier korfbalde & basketbalde, daardoor kwam de 1,61m "grote" Annie Koper-van Es ook in aanraking met het basketball spelletje. Annie bleef trouwens ook korfballen op het hoogste niveau met de wedstrijden op de zondag op het veld naast de Centrale Markthallen, waar nu de van Hogendorphal staat en het Westerkwartier terrein met meerder velden op een nieuwe locatie kwam aan de overzijde van deze sporthal. Samen met haar man Joop Koper en zwager Henk Koper werd de familie Koper een begrip in de korfbal & basketball sport. Rick Koper, de zoon van zwager Henk is later ook gaan basketballen, o.m. bij Blue Stars. Voor Annie werd haar basketball carrière steeds belangrijker en zij kwam al snel uit voor het Nederlands damesteam, waarin zij zo'n 61 keer uitkwam. Zij basketbalde in deze periode voor Blue Stars tot op een redelijk hoge leeftijd, waardoor zij snel de bijnaam van OMA kreeg. Door haar korfbalachtergrond was Annie enorm snel met passeerbewegingen en het verdedigen was haar specialiteit. Haar gemiddelde score was ook niet echt weinig, zo'n 20 punten per wedstrijd met een hoogste score in de wedstrijd Blue Stars-Te Werve van 48 punten op 20 januari 1962. Tijdens het internationale FIBA toernooi in juni 1960 te Sofia- Bulgarije kwam het nationale damesteam met Annie Koper-van Es in poule B niet verder dan tot plaats 5 en werd er verloren van Bulgarije, Tsjechië, Polen en Italië wat overeen kwam met de damesploeg van België in poule A. Toch was het spel niet slecht, maar de tegenstanders met meer fysiek(?) getrainde damesploegen waren van een iets andere klasse. In dit Nederlandse damesteam zaten ook Lenie van Beek, Els v.d. Heyden,Toos Posthumus-Vesseur, Els de Groot, Jeanne Knoop, Greet Wink-Duijf, Frieda v.d. Werf-Kloek, Jannie v.d. Puij-Brouwer, Lenie Remeijer-v.d. Velde, Hilda van Wijk-Draak en Truus Biesbroek. Bij Blue Stars werd er door Annie ook nog gespeeld met Jennie Boot-Tigelaar, Frieda Buis, Corrie Jansen-Schram, Ria Schouten e.a.

De familie Koper en speciaal Annie Koper-van Es blijft in mijn herinnering, NIET als KOPER, maar WEL als de "GOLDEN GIRL" van het korfbal en basketball. 

 

GIEN GOOTJES-FRONCZEK †

"TANTE GIEN"

 

Gien Gootjes-Fonczek startte met ons spelletje basketball in 1952 bij DTV en zag het spel per dag verbeteren. Alhoewel zij met haar team DTV veelal achter de ploegen van AMVJ & Blue Stars aansloten, was Gien een redelijke fanatieke, maar slimme speelster. Derhalve heeft zij zo'n 25 interlands in het nationale damesteam gespeeld met onder meer de Europese FIBA toernooien in 1956 en 1958, waardoor Gien op de nationale ranglijst op plaats 69 staat. Doordat zij het spelletje goed door had en samen met haar man Ab Gootjes in hun basketball familie veel met deze sport bezig was, werd zij nà haar actieve loopbaan trainer-coach van onder meer de AMVJ meisjes junioren- kampioenen, het dames topteam van Blue Stars/Gerard de Lange, de Europese kampioen Rolstoelbasketballers tot en met een bronzen medaille op de Paralympics in Seoul-Zuid Korea. Dus zou je wel mogen zeggen, dat Gien Gootjes-Fronczek het Nederlandse basketball op alle fronten van dienst is geweest, terwijl er veel van haar basketball geschiedenis niet op waarde is geschat en te weinig is gememoreerd. Gien is geboren in 1932 en helaas overleden in 2017, veel basketballers van de latere jaren noemde de ervaren Gien Gootjes "TANTE GIEN", maar wel met veel respect. Doordat ik de familie Gootjes redelijk goed kende, zoals bijv. Ab Gootjes vanwege zijn periode in mijn club Landlust, broer Jaap Gootjes plus hun beider kinderen Hans, Paul en Wendy, blijven de herinneringen aan Gien Gootjes-Fronczek mij enorm dierbaar. 

 

GREET WINK-DUYF †

"ELASTISCHE BALSPORTER"

 

Greet Wink-Duyf heb ik leren kennen door middel van de korfbalsport, want ik korfbalde in de jeugd bij akc Landlust en Greet speelde enorm indrukwekkend bij Blauw Wit in de Amsterdamse wijk Landlust-Bos en Lommer. Mijn toenmalige klasgenoot Tom van Rhee speelde ook in Blauw Wit en daardoor liep ik nog weleens naar het korfbalveld aan de Joos Banckersweg en zag daar een ranke dame die de verdediging van de tegenstander, met snelle passeerbewegingen verleidde & in de war brengen en zo ook bij mij. Greet Duyf was voor mij een ander type korfbalster dan de overige 5 dames in het 3-vakken korfbal uit die tijd. Vanaf 1960 kwam ik Greet weer tegen in de Apollohal, want zij was gaan basketballen bij AMVJ en direct kreeg ik een "deja vu" onder het kijken naar een dameswedstrijd van AMVJ. Greet Duyf keek mij lachend aan, alsof ze mij herkende en mijn focus was weer direct gericht op haar lenige en elastische passeerbewegingen. Later zag ik meer wedstrijden met de overige bekende dames van AMVJ, zoals Ankie den Boef, Bep Dijkstra, Baps van der Groep, Els van der Heijden, Frieda Kloek, Hennie Oderwald en Jettie Siebenlist. Maar ook snel daarna kon ik Greet bekijken in het nationale damesteam, waar zij ook veel successen mee heeft bereikt. Want juist in die periode was coach Jan Burgert de selectie aan het verjongen omdat de "oude garde" tegen de uiterste houdbaarheidsdatum begon te lopen en Greet en met nog andere jonge basketbalsters meer energie in het Nederlands damesteam bracht. Greet speelde vanaf 1959 tot en met 1967 bij AMVJ en werd in 1961, 1965 en 1967 Nederlands kampioen. Haar gemiddelde score was zo'n 16 punten per wedstrijd met een maximaal aantal punten van 26 punten in de wedstrijd Blue Stars-AMVJ op 15 januari 1966. De wedstrijden tegen Blue Stars waren altijd enerverend, waarbij de kampioenschappen meestal ook tussen deze twee ploegen werden verdeeld. Ook internationaal kwam het tot Europees succes ( in totaal 51 wedstrijden ), zoals bijvoorbeeld in1966 bij het Europees kampioenschap in Roemenië, waar onze damesploeg de 5e plaats behaalde, achter de Sovjet Unie(1), Tsjecho-Slowakije(2), Roemenië(3) en Oost Duitsland(4), dit Nederlandse damesteam bestond uit Wil van Drooge-Voets, Els van der Heijden, Ria de Roos-Schouten, Els de Groot, Jannie van Ham-Vestenbrink, Riek van der Lugt, Greet Wink-Duyf, Bine Vonkeman, Thea Hoek, Nina Nolting-Lust, Jettie Witte-Siebenlist en Hilda van Wijk-Draak. Ook heeft Greet bij ons NBB bondsbureau haar administratieve steentje bijgedragen, waardoor de toenmalige basketball organisatie beter werd georganiseerd. Greet is van hetzelfde geboortejaar als mijn broer Rob dus 1939, ik ben haar helaas uit het oog verloren, maar ik kan haar in mijn herinneringen zo maar uittekenen met vooral haar vrolijke oogopslag. Greet Wink-Duyf ik blijf je herinneren als die "elastische balsporter" (korfbal & basketball) en denk dat enorm veel "oud sporters" nog met een glimlach aan je terug zullen denken. 

GREET, JE BLIJFT IN ONZE HERINNERING ! 

 

TOOS POSTHUMUS-VESSEUR

"EEN ECHT TOFFE MEID "

Toos Posthumus-Vesseur startte als jong talent in het The Wolves damesteam vanaf  het seizoen 1957-1958 en kwam al snel uit voor het nationale damesteam onder leiding van coach Jan Burgert. Toos heeft in totaal zo'n 17 interlands voor het Nederlands team gespeeld en was in het begin onderdeel van de toenmalige verjongingsactie. Daardoor werden andere Amsterdamse clubs enorm geïnteresseerd in de spirit en de verfijnde schottechniek van Toos Vesseur. Onder meer Bram Brakel, coach van Landlust dames 1 en trainer Frank Posthumus zagen Toos en haar sportvriendin Myra Roos de competitiewedstrijden spelen in de Apollohal en wisten beide dames te interesseren om de overstap naar de basketballclub Landlust te maken. Frank Posthumus zag in Toos ook "ietsjes" meer dan alléén haar uitstekende basketball talent, want Toos Vesseur werd later de wettige echtgenote van Frank. Vanaf het seizoen 1959-1960 kwam Toos voor de Landlust damesselectie uit en werd ook direct met dit team kampioen van Nederland. In dit kampioensteam kwamen we ook andere bekende Landlust namen tegen, zoals onder meer Dé Brakel-Joosten, Truus Cornel, Helen Dunk, Marion Frazer, Els de Groot, Rina Verkerk-Kikkert, Tonia Sterker-van Piggelen, Janny v.d. Puy-Brouwer, Lenie Remeijer-v.d. Velde, Elly Stoot-Hellemons, Ans van Veen e.a. 

Toos speelde vanaf 1959 tot en met 1964 voor dames 1 van mijn club Landlust met veel succes, waarbij zij gemiddeld per wedstrijd zo'n 16 punten scoorde. Haar maximale score behaalde ze in een wedstrijd op 9 december 1959 tijdens de wedstrijd Landlust-ROVS met de monsteruitslag van 115-27 en het aandeel van Toos was 32 punten. Na het Nederlands kampioenschap van 1960 werd in het jaar later de alom bekende strijd geleverd met de Blue Stars dames, maar dit werd in het voordeel van de "blauwe sterren" beslecht, waarbij in één van de laatste wedstrijden op 1 maart 1961 het onderlinge duel met 30-39 door Blue Stars gewonnen. Na haar basketball loopbaan verhuisde Toos, mèt Frank, vanuit Amsterdam naar Waddinxveen. Toos, ik blijf je herinneren als een "echt toffe meid" en ga er van uit dat de Landlust-periode ook regelmatig in je gedachte voorbij komt.  

 

JETTY WITTE-SIEBENLIST

"MANDJESBAL  SPECIALISTE" 

Jetty Witte-Siebenlist is eerst gestart met korfbal bij Westerkwartier, wat de sportieve basis was van een soort familiebeleving, want haar vader was ook een belangrijke sporter en scheidsrechter in het korfbal bij de "Rood Witten". Vele basketballers halen vaak hun neus op voor het korfbalspelletje, maar ook veel van de grondleggers in het Nederlandse basketball kwamen uit deze korfbalsport, waarbij de snelle passeerbewegingen, balbehandeling en het strikte verdedigen belangrijke onderdelen waren. Jetty Siebenlist vond het basketball ook wel interessant en heeft deze beide "mandjesbal" sporten een lange tijd gecombineerd op het hoogste niveau. Vanaf seizoen 1963-1964 speelde Jetty het basketball plus korfbal samen bij Westerkwartier en ging in 1964 over naar AMVJ en bleef korfballen bij Westerkwartier.In het seizoen 1964-1965 heeft Jetty het landskampioenschap met de AMVJ dames behaald, terwijl in datzelfde seizoen zij een belangrijke rol heeft gespeeld in de internationale korfbalbalwedstrijd op 24 mei 1965 tegen de Belgen waar Nederland won met 8-2. Een ander nationaal kampioenschap met het korfbal bij Westerkwartier had zij al in 1962 bereikt, dus je kunt wel zeggen dat Jetty een "mandjesbal specialiste" was.Jetty zat tot 1967 bij de selectie van AMVJ + het nationale team en speelde in die periode zo'n 62 interlands voor het dames basketball team van coach Jan Burgert. Jetty was een waardevolle en stabiele factor bij de nationale dames, wat op 29 maart 1965 het Franse nationale team versloeg met 62-54 (rust 27-24) met zeker een hoofdrol voor Jetty.In onze NBB competitie speelde ze op 29 januari 1966 met AMVJ tegen Rotterdam Zuid en werd er met 68-33 gewonnen, waarbij Jetty zo'n 27 punten scoorde en de rebound- koningin werd. Door veranderingen in haar sociale leven en een verhuizing heeft Jetty ook nog bij het BOB, met Carla de Liefde, in Oud Beijerland gespeeld.Ik ken Jetty natuurlijk al een tijdje, doordat ik ook "iets" met korfbal had, daarnaast was ze inmiddels getrouwd met mijn Landlust makker, Freek Witte en woonde wij beiden, die periode, in de Staatsliedenbuurt dichtbij het Westerkwartier terrein in Amsterdam Oud West.Jetty Witte-Siebenlist "zie" ik nog regelmatig op Facebook en zij heeft ook nog wat contact met mijn broer Rob Sterker, dus zal ik Jetty nog lang blijven herinneren.

 

ELS de GROOT †

"PURE BASKETBALSTER" 

 

Els de Groot kwam uit een echte Amsterdamse sportfamilie en startte haar basketball carrière in 1959 bij Landlust. Met één zus en drie broers ging Els echt haar eigen gang en profileerde zich als een jonge gemotiveerde basketbalster tussen de wat oudere Landlust-dames met in hoofdzaak een korfbalverleden. In 1960 werden de dames van Landlust kampioen van Nederland en Els speelde daar een belangrijke rol in met een enorme inzet en een gemiddelde score van 15 punten per wedstrijd. Ook werd Els snel geselecteerd voor het nationale damesteam en speelde vanaf de start in 1959 zo'n 79 interlands. In het seizoen 1961-1962 ging Els de Groot over naar het wat jongere damesteam van Blue Stars en paste daar perfect in en bleef een groot aandeel leveren in de prestaties van het toenmalige "sterrenteam " met een gemiddelde score van 22 punten per wedstrijd. Dus werd Els met Blue Stars kampioen in 1962, 1963,1964, 1966 en ná haar uitstapje in 1973-1974 naar AMVJ, ook nog een keer maar dan met sponsor Gerard de Lange in 1975. Els de Groot heeft samengespeeld met de volgende dames, zoals Jenny Boot Tigelaar, Joke Druif, Helen Dunk, Jannie van Ham, Thea Hoek, Jeanne Pastor-Knoop, Annie Koper-van Es, Janny v.d. Puy-Brouwer, Lia van Reemst, Lenie van der Velde, Ria de Roos-Schouten, Gerda Schouten, Toos Posthumus-Vesseur, Hilda van Wijk-Draak, Jetty Witte-Siebenlist e.a.

De grootste overwinning met Blue Stars behaalde Els op 20-1-1962 tegen Te Werve met een monsteruitslag van 171-12 en de hoogste score in de wedstrijd tegen R.O.V.S op 15-2-1964 met zo'n 32 punten. Els de Groot heeft zich met haar basketball loopbaan onvergetelijk gemaakt en daarvoor werd zij ook door velen mèt mij, als topsporter, hogelijk gewaardeerd. Het Nederlandse damesbasketball heeft in het verleden nooit de maximale aandacht gekregen, maar voor mij is Els de Groot een "PURE BASKETBALSTER" en ik zal haar niet snel vergeten. 

Nabericht : Els de Groot is op 22 februari 2024 overleden

 

ELS van der HEYDEN

Els(je) van der Heyden startte haar echte basketball loopbaan in het seizoen 1959-1960 bij de JMC vrouwen senioren. Het seizoen daarop verscheen ze in het AMVJ tenue met vaak het spelersnummer 7 en was zij een "stille kracht" met een hoge scoringsdrang. Vanaf die periode kwam ze ook uit voor het nationale damesteam en speelde vervolgens 109 wedstrijden op het internationale podium. Daarmee bereikte zij in 1966 in Roemenië, tijdens de Eurobasketcompetitie, de 5e plaats achter Oost Duitsland, Roemenië, Tsjecho Slowakije en winnaar Sovjet Unie met veel "goeie meiden" zoals bijv. Ria de Roos-Schouten, Els de Groot, Riek van der Lugt, Greet Wink-Duyf, Nine Nolting-Lust, Jetty Witte-Siebenlist, Hilda van Wijk-Draak, Bine Vonkeman e.a. En dat was zeker een verbetering t.o.v. 1958, toen er in Polen "slechts" een 8e plaats werd behaald. Els van der Heyden was in die tijd een enorm bevlogen speelster, maar altijd een echte teamplayer. Ik keek in die periode veel naar de AMVJ dames (om verschillende redenen) en zag Els een gemiddelde score behalen van zo'n 22 punten per wedstrijd. Een uitzonderlijk hoge score behaalde zij op 21-10-1961 in de wedstrijd tegen KVH met wel 58 punten.  Els van der Heyden speelde samen bij AMVJ met bijv. , Bep Dijkstra, Babs van der Groep, Frieda Kloek, Henny Oderwald-Mul, Hannie de Voos, Greet Wink-Duyf, Jetty Witte-Siebenlist e.a. Met AMVJ heeft zij, volgens de NBB statistieken, 2 kampioenschappen van Nederland meegemaakt, in 1961 en 1965. Ondanks dat zij niet een opvallende of uitzonderlijke basketbalster was, heeft zij toch voor haar aandeel in en voor het Nederlandse basketball, de bondsspeld van de NBB ontvangen. Veel lezers zullen zich dan toch nog langdurig afvragen wie Els van der Heyden was, daarom mijn dierbare herinnering aan deze "stille kracht" van het toenmalige AMVJ, hier aan deze profielschets toevertrouwd. 

 

GERDA SCHOUTEN †

"LADY BASKETBALL LEGEND"

 

Gerda Maria Schouten werd geboren op 23 december 1950 en werd dus bijna een kerstgeschenk voor haar, bij ons bekende "grote zus", de zes jaar oudere Ria de Roos-Schouten. Die grote zus ging in 1960 basketballen bij Blue Stars, dus werd deze dynamisch balsport leidend bij de zusjes Schouten. Al snel liet de jonge Gerda zien, dat haar fysiek en lichaamslengte zeer geschikt zou zijn voor een belangrijke rol in het damesbasketball. Dus, startte zij haar basketball loopbaan ook bij Blue Stars en speelde zij snel, samen  met haar zus de "blauwe sterren" van de zogeheten "damesbasketballhemel". De Blue Stars dames waren in de periode 1950-1975 bijna niet te verslaan, zij werden zo'n 19 keer landskampioen onder de eigen clubnaam Blue Stars en de sponsornamen Fiat Stars & Gerard de Lange. Gerda Schouten maakte in 1969, 1971, 1972, 1973, 1974 & 1975 de kampioenschappen mee en leverde in die periode ook haar belangrijke bijdragen in het nationale damesteam. Gerda speelde zo'n 73 interland wedstrijden met als feestelijk hoogtepunt in 1972 op de leeftijd van 21 jaar, haar 50ste interlandwedstrijd in Varna-Bulgarije. Zij speelde in de Eurobasket toernooien in de jaren 1968, 1970, 1972 & 1974 met vooral haar specifieke, haast dominant te noemen wedstrijdbeleving. Gerda was in het Blue Stars damesteam één van de jongere garde, samen met Lia van Reemst, maar speelde vooral met de routiniers, zoals bijv. Els de Groot, Jannie van Ham, zus Ria de Roos-Schouten, Hilda van Wijk-Draak e.a. Gerda had een goed spelinzicht, was een uitstekende rebounder en haar gemiddelde score zat rond de 14 punten per wedstrijd en kwam veelal aan de beurt voor de verkiezing van de meest waardevolle speelster. Aan het einde van onze "vergeten" periode 1975-1976 kwam er een einde aan het hechte "sterren" teamverband van de oorspronkelijke Blue Stars dames en viel de samenwerking uit elkaar en gingen Gerda Schouten & Lia van Reemst hun eigen weg bij andere basketballclubs. Gerda heeft nog tot 1987 gebald in competitieverband en werd alom gewaardeerd door medespeelsters en coaches. Deze waardering heeft de  NBB tot op heden nog niet uitgesproken om deze, in mijn ogen, "lady basketball legend" te honoreren voor haar aandeel in het vrouwen basketball. Misschien is het een schrale troost, dat de regio Groot Waterland deze waardering wel heeft uitgesproken via het Noordhollands Dagblad en derhalve de  zussen Gerda + Ria in de "Basketball Hall of Fame Lady legends" te plaatsen. Helaas is Gerda Schouten op 12 juli 2018 veel te vroeg overleden en blijft ze zeker in mijn herinnering als een enorm leuke basketball-collega en een mooi persoon. 

 

 

JANNY van der PUY-BROUWER

"LANDLUST BASKETBALL QUEEN"

 

Jannie Brouwer, later Janny van der Puy-Brouwer, begon met het basketball spelletje in 1955 bij de Amsterdamse basketballclub LANDLUST. Deze club had zich net een beetje ontworsteld van hun "moedervereniging" de korfbalclub Landlust uit "oud west" en probeerde met veel activiteiten sporters te werven. Janny woonde op de Admiralengracht en bleek zeer bedreven in ons balspelletje. Ze was een sierlijke, intelligente dame en sprak ook ABN zonder Amsterdams accent. Dus werd zij al snel gezien als wat "elitair", maar haar sportieve prestaties waren in die beginperiode van het damesbasketball zeker opvallend. In het Landlust damesteam speelde zij met veel in het korfbal opgeleide meiden, zoals bijv. Lenie van der Velde, Elly de Vries, Tonnie Sterker-van Piggelen, Rina Verkerk-Kikkert, Dé Brakel-Joosten, maar later ook met Els de Groot, Toos Posthumus-Vesseur en Helen Dunk. Vanaf 1956 werd Janny ook geselecteerd voor het nationale damesteam en speelde onder de leiding van coach Freek Brandt en wat later, Jan Burgert o.m. internationale wedstrijden, zoals het Eurobasket toernooi 1958 in Lodz-Polen en behaalde de 8ste plaats achter Frankrijk & Hongarije, waar Bulgarije de eerste plaats bereikte. In 1960 werd wederom de 8ste plaats behaald in Sofia-Bulgarije, achter Italië & Roemenië met de exorbitante winnaar Sovjet Unie met meiden die veel groter en beter waren. In die internationale periode speelde Janny van der Puy-Brouwer met o.a. Annie Koper-van Es, Lenie van Beek, Toos Posthumus-Vesseur, Gien Gootjes-Fronczek, Frieda Buijs, Lenie Remeijer-van der Velde, Els van der Heyden e.a. Janny kwam zo'n 18 keer uit voor het nationale damesteam. Met de Landlust dames werd zij ook nog Nederlands kampioen in 1960 en speelde op een elegante manier zo'n gemiddelde van 14 punten per wedstrijd bij elkaar met als hoogtepunt een aantal van 19 punten in de wedstrijd tegen AMVJ op 27 april 1960, die werd gewonnen met 51-28.

Ik herinner mij Janny van der Puy-Brouwer als een leuke, sportieve vrouw èn een attractieve speelster maar tevens, door mijn typische Amsterdamse ogen èn met een knipoog, de "Landlust Basketball Queen". 

(bovenste foto NL dames 1956 Janny met nr. 12)